Ieder zichzelf respecterende persoon heeft tegenwoordig een voorlichter. Of een afdeling voorlichting. Of een hoofdafdeling voorlichting. Of een (Rijks)voorlichtingsdienst (deze dienst is groter dan het voltallige personeel van het Koninklijk Huis, wed ik). Alles gebeurt onder het mom van betere voorlichting voor het publiek. Voorlichting is een hele grote tak van sport geworden. Zoals je koffie, de administratie, het drukwerk en de was de deur uitdoet, laat je het woord voeren door een voorlichter. Nu wordt je voorgelicht wat je wel en niet kunt zeggen en hoe je het moet zeggen. Hoe belangrijker de persoon hoe gewiekster de voorlichter: hij (meestal een hij) is geschoold om nietszeggend beleid een zweem van belangrijkheid te geven en verschrikkelijke fouten tot een ongelukje of een niemendalletje te reduceren of de verantwoordelijkheid naar een ander door te schuiven.
Naast het gilde van juridische goedpraters en haarklovers ontstond een gilde van cynische naar de mond praters, mooipraters en leugenaars.
Tegenwoordig is een belangrijk deel van ministeries bevolkt met dit volk.
Ze zijn zo duur geworden dat ze nu de ministers gaan adviseren om belangrijke middelen als jaarverslagen en (Godbetere) de Staatscourant in het vervolg maar op te heffen (weg te bezuinigen). Zij zijn er nu toch?
In de hoofden van politici, vooral ook op gemeentelijk niveau, heeft het idee postgevat dat je hoe dan ook voorkomen moet dat je iets verkeerd zegt of dat wat je zegt verkeerd uitgelegd kan worden. Bestuurders laten hun woorden screenen en/of ontwerpen door (peperdure) juridische en voorlichtingsafdelingen totdat er een volledig oninteressant, wollig, nietszeggend of nodeloos ingewikkeld verhaal tot de goegemeente komt.
Hoe groter de afdeling voorlichting, hoe breder de kloof tussen bestuurder en de gemeenschap, in dienst waarvan hij of zij wordt geacht te functioneren.
Zet alle ingeslopen (vaak goedbedoelde) routines en mechanismen en instanties die de afstand tussen burger en politicus langzaam heel groot hebben gemaakt en de geloofwaardigheid van politici hebben geschaad, eens op een rijtje!
Hier alvast een beginnetje: Nee Wouter, jouw interview is niet niet goed overgekomen, maar je hebt het verd. verkeerd gezegd! Zoek oorzaken bij jezelf en trek je conclusies! Een partij die zo ontzettend verliest moet consequenties trekken en niet denken dat ze verkeerd zijn begrepen of iets niet goed hebben uitgelegd of ...enz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten