De hoefijzertheorie in de praktijk gebracht
Wij komen nog wel eens in oostelijk Groningen: in onze rol als white trash ondergaan wij dan in Nieuweschans (nu Bad Nieuweschans) een weekendje wellness. De streek stemde vroeger communistisch, tot voor kort op Hamertje Tik of op de Grote Osse Worstenmaker. Nu is dat de Grote Witte Onderbuikspreker. De stap van behoorlijk/uiterst links naar dito rechts is maar heel klein. Links en rechts zijn geen uitersten op een ijzeren staaf, maar de staaf is gebogen tot een hoefijzer. Vandaar de in de politicologie bekende hoefijzertheorie. Als je op de A7 de Blauwe Kamer gepasseerd bent, is het leven uitzichtloos. Wanhoop, uitzichtloosheid, angst - ziedaar de ingrediënten voor proteststemmen. Politiek is kennelijk voor sommigen emotie. Emotie is irrationeel. (Bedenk dat emotie, sentimenten deels de grondslag waren voor de huidige financiële crisis.) Ik vind dat die stemmen zijn weggegooid. Zo heeft Balkenende bijvoorbeeld de PVV al de facto uitgesloten van een regeringscoalitie.
Churchill heeft ooit gezegd dat er een ding erger was dan 'fighting with allies', namelijk 'fighting without allies'. (Over de historische context van die uitspraak zijn boekenkasten vol geschreven.) Je kunt heel veel al dan niet terechte kritiek hebben op 'Europa', of op alle politieke partijen die zich niet bij de uiteinden van het hoefijzer bevinden (dus alles minus PVV, SP en dat vreselijke mens Verdonk). Hoe slecht zou het er zonder uitzien! Europa en constructieve partijen: nog altijd de core business van onze nationale en supranationale democratie.
(Ir N)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten